Na muundo tofauti wa mfumo wa uchumi, majimbo yana uwezekano tofauti wa kuathiri nyanja ya kifedha. Mbele ya uchumi uliopangwa, serikali inadhibiti kikamilifu ujazo na bei za uzalishaji. Uchumi wa soko, badala yake, unaonyeshwa na uhuru wa uhusiano kati ya masomo ya ulimwengu wa kifedha.
Uchumi wa soko, kwa mtazamo wa nadharia, ni utaratibu wa kujidhibiti, ambapo ugavi na mahitaji huchukua jukumu kuu. Serikali haina haki ya kushawishi mambo haya mawili. Lakini mfano bora, ulioundwa kupitia ujanibishaji wa maarifa ya nadharia, haionyeshi ukweli kabisa. Mtindo huu haujumuishi shida zilizoundwa kwa hila, uundaji na kutengana kwa maeneo moja ya uchumi, na sababu zingine ambazo zina athari kubwa kwa mfumo wa kifedha wa ulimwengu.
Kwa kuzingatia hali mbaya inayoibuka ghafla, serikali haiwezi kuingilia uchumi. Katika hali ya dharura, uongozi wa nchi unaweza kuzuia kupandisha bei kwa vikundi kadhaa vya bidhaa. Hii imefanywa, kwanza kabisa, ili mshtuko wa kiuchumi usigeuke kuwa mgogoro mkali wa kijamii. Baada ya yote, mgomo mkubwa na hatua za maandamano zinazosababishwa na mfumko wa bei zitasababisha uharibifu mkubwa zaidi kwa uchumi.
Jimbo pia linaweza kushawishi wafanyabiashara wakubwa ili kuzuia kuhodhi kwa sekta fulani za uchumi. Huduma ya Shirikisho la Antimonopoly hufanya kama mdhamini wa kufuata sheria katika eneo hili nchini Urusi. Kupitia mwili huu wa serikali, udhibiti wa shughuli za "makubwa" ya kifedha (mashirika ya kimataifa, ushikiliaji wa kimataifa), ulinzi wa ushindani, ukuzaji wa nyaraka za udhibiti hufanywa.
Mbali na ushawishi wa moja kwa moja kwenye uchumi, serikali inaweza kushawishi mfumo wa kifedha kwa njia isiyo ya moja kwa moja, kupitia kupitishwa kwa sheria fulani. Kwa mfano, baada ya kuamua kuongeza ushuru wa forodha kwa vikundi kadhaa vya bidhaa zinazoingizwa nchini, serikali inafanya kuwa faida kuingiza kutoka nje. Kwa kufanya hivyo, wakati huo huo inasaidia wazalishaji wake na huongeza ukuaji wa Pato la Taifa.
