Mnamo 1941, muuzaji wa Amerika Alex Osborne alikuja na njia ya kujadili mawazo ya kupata maoni haraka. Baadaye, ilianza kutumiwa sio tu katika matangazo, bali pia katika elimu na maeneo ambayo shughuli za ubunifu zinahitajika. Kwa kawaida, kubishana kunahusisha hatua tatu. Wacha tuwafahamu.
Uundaji wa shida
Kwanza, unahitaji kukusanya timu na kuigawanya katika vikundi viwili: jenereta na wakosoaji (au tume). Uteuzi wa washiriki kwa kiasi kikubwa unategemea shida ya shida. Mwisho, kwa upande mwingine, inapaswa kuulizwa wazi na kuwakilisha swali moja, na sio seti ya zile zinazohusiana. Ikiwa kuna shida kadhaa kwenye ajenda ya mkutano, basi ni busara zaidi kuzitatua kulingana na ugumu au umuhimu wao.
Kizazi cha maoni
Hii ni hatua ya ubunifu, ambapo suluhisho la suala / shida hufanyika. Ni muhimu sana kuunda mazingira ya bure, tumia njia ya mkondo wa fahamu. Ni bora kuchagua mtu mmoja ambaye ataandika chaguzi zote zilizopendekezwa bila vizuizi, hata zile za kipuuzi zaidi. Katika kesi hii, maoni yanaruhusiwa kuchanganya kwa pamoja, "kaza", kuboresha.
Tathmini na uteuzi
Hatua muhimu pia muhtasari wa hatua zote zilizopita. Sasa data inahitaji kupitishwa kwa wakosoaji. Wanachambua maoni yote, huchuja ile isiyo ya lazima na kutathmini ya kuvutia na yenye ufanisi. Matokeo ya hatua hii inategemea sana mshikamano wa kazi ya washiriki wa kikundi, mwelekeo mmoja wa mawazo yao.
- Katika kujadiliana, ni sahihi zaidi kuwashirikisha wafanyikazi wa nyadhifa na vyeo tofauti. Katika kesi hii, kizazi cha maoni ni bora kufanywa kwa utaratibu unaopanda. Hii itaepuka athari ya kisaikolojia - "makubaliano na mamlaka."
- Mara nyingi, mwishoni mwa kikao cha kujadiliana, chaguzi mbili za kusuluhisha shida zinaonekana kuwa katika usawa. Neno la mwisho katika hatua hii liko kwa kiongozi / mkuu wa kampuni. Kwa kuwa kawaida hakuna maana ya kupiga kura kwa sababu ya masilahi ya vyama.
